Wat doet meer pijn, loslaten of vasthouden?
In de categorie: Uncategorized.
De laatste tijd is ‘overgave’ een flinke uitdaging voor mij. Zo’n drie maanden geleden begon een stortvloed van grote verbouwingen in mijn kleine straat. De ene na de andere buur besloot een extra verdieping op hun huis te zetten.
“Niemand houdt rekening met mij” zei ze beteuterd
Ik hou gelukkig van mijn buren en ik vind het fijn dat ze hierdoor – met hun gezinsuitbreiding – in mijn straatje bijven wonen, maar toch moest ik me verbijten om niet heel erg verontwaardigd te worden! Ik vond namelijk dat ik de grote verliezer was. Ik kreeg namelijk ongevraagd wel ALLE lasten te dragen en zou geen enkel voordeel hebben van deze grote transformatie. Alles in mij kwam in verzet en als iemand met een heuze masochistische krakatersturctuur kon ik in eerste instantie alleen maar mokken.
Ieder verzet is zinloos
Ik voelde me niet gezien en niet gerespecteerd. Punt! Want het feit dat mijn kleine huisje dankzij deze ‘huisvergroting’ in de verdrukking komt, dat mijn uitzicht op de blauwe lucht drastisch kleiner wordt en ik gedurende de bouwperiode geen praktijk aan huis kan hebben, had uiteraard geen enkele invloed op het besluit van mijn toch hele leuke buren.
En tja, laten we eerlijk zijn, het zou natuurlijk ook niet kloppen als mijn ongemak het leven van anderen zou gaan bepalen. Ook al zou het leuk zijn als er ergens ook voor mij een voordeel achter tevoorschijn zou komen. Maar het grappige is dat ook dat niet aan mijn buren is. Ik heb zelf namelijk altijd de keuze wat ik doe met wat het leven mij aanreikt: open ik mij voor het onbekende met een vertrouwend hart, of wil ik alles persen in mijn eigen beperkte beeld van wat rechtvaardig is?
Go with the flow
Ik weet niet waar het leven mij heen wil brengen, maar ik weet wel dat het makkelijker is met de stroom mee te roeien, dan er tegenin. Als het leven mij een lastig parcours aanbiedt, hoe kan ik dan zo peddelen dat ik er niet alleen tijdens de reis plezier aan beleef, maar dat het me ook een ander perspectief oplevert?
Dus besloot ik om dit hele gebeuren aan te gaan op mijn eigen ‘spiri-wiri’-manier en te gaan spelen met de tools die ik heb, waardoor loslaten en me overgeven aan de stroom speels, verrassend en interessant kan zijn. Nog steeds weet ik niet waar dit naartoe leidt, maar ik verwonder me intussen wel over mijn eigen flexibiliteit en vermogen mijn hart te blijven openen.
Ik weet wat ik wil voelen…..
Het enige dat ik heel zeker weet is dat ik in de juiste richting beweeg als ik me ‘goed’ voel en dat ik in de verkeerde richting ga als ik me boos, ongelukkig, ongemakkelijk, enzovoort voel. Als ik DAT voel is het een signaal om mijn dwangmatig in die bepaalde richting te willen gaan LOS TE LATEN.
Het doet namelijk meer pijn om daaraan vast te houden, dan om uit te proberen waar ik terecht kom als ik mijn verzet stop. Dat lijkt te simpel om te geloven, en toch is het iedere keer weer waar. En het blijkt wel degelijk MIJN keuze of ik los laat of vast houd. En daarin ligt mijn macht 🙂
maar hoe dat er precies gaat uitzien weet ik nog niet…
Dus zwaai ik naar de stoere bouwvakkers als ik ze zie, voel ik ontzag voor hun kundigheid en praat ik iedere ochtend met de Deva’s van mijn huis en van de buren, met het verzoek er een HEEL mooi straatje van te maken.
En als ik toch ineens weer in de kramp schiet, herinner ik mezelf aan dat ene prachtige nummer uit een voorstelling van Cirque du Soleil. Een vrouw laat zich vanuit de nok van de circustent naar beneden vallen, alleen gedragen door twee bloedrode lange lappen stof, terwijl iemand de tekst zingt van het lied ‘Let me fall’
Let me fall, let me climb
There’s a moment when fear and dream must collide
Someone I am is waiting for courage
The one I want
The one I will become will catch me
So let me fall if I must fall
I won’t heed your warnings
I won’t hear them
Let me fall if I fall
Through the phoenix may or may not rise
I will dance so freely
Holding on to no one
You can hold me only if you too will fall
Away from all these useless fears and chains
Someone I am is waiting for my courage
The one I want
The one I will become will catch me
So let me fall if I must fall
I won’t heed your warnings
I won’t hear
Let me fall if I fall
There’s no reason to miss this one chance
This perfect moment
Just let me fall
Een nieuw web van licht
Ik laat me vallen, omdat ik inmiddels weet dat ik terecht kom in een sterk en schitterend web van licht. Waarin laat jij je vallen als je valt? Als er geen materieel opvang-net onder je hangt?
Ik nodig je uit te vertrouwen op het energetisch levensweb van de Nieuwe Aarde, dat we al zoveel jaren en met zoveel mensen over de hele planeet aan het creëren zijn. Een web met de draagkracht van onze zielen.
En ik nodig je uit om dit web te verrijken met jouw eigen draagkracht, je eigen voorstellingsvermogen, vertrouwen en levenservaring. Stap in het netwerk van mensen die deze verbindingen willen creëren, simpelweg omdat het GOED VOELT en doe mee met ons maandelijkse webinar. Ik verheug me erop je daar te ontmoeten.
Je kunt je HIER altijd registreren voor de maandelijkse GRATIS Nieuwe Aarde Life Stream.
Over Wilka Zelders
Wat ik grotendeels miste in het reguliere onderwijs en op het werk was een bewustwording van de impact van verschillende ‘staten van bewustzijn’. Hoe die verschillende bewustzijnstoestanden te bereiken, hoe ze te versterken en daaruit te creëren is dan ook de focus van mijn eigen werk geworden. In een notendop leer ik je hoe je aanwezig kunt zijn in de alledaagse wereld en tegelijkertijd in overeenstemming kunt zijn met je eigen innerlijke wereld.